تب دنگی یک عفونت ویروسی است که توسط پشه ای به نام آئدس در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسری به انسان منتقل می شود. در زما ن های گذشته این عفونت ویروسی محدود به مناطق گرمسیری آسیای جنوب شرقی ، امریکای شمالی و آفریقا بوده است. ولی در طی چندین دهه گذشته به دلایل مهاجرت های بی رویه به شهر ها وسفر های هوایی و تغییرات آب و هوایی زمین، به سایر مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر دنیا انتشار یافته است.
چهار تایپ مختلف از ویروس دنگی وجود دارد. اگر فرد یک بار با یکی از تایپ های ویروس آلوده شود در تمام طول عمر خود نسبت به آن تایپ ایمن خواهد بود. اما امکان آلودگی مجدد با سایر تایپ های دیگر وجود دارد . در این صورت احتمالا بیماری با شدت بیشتری بروز می نماید. بیماری شدید دنگی می تواند با عوارض خطرناک و مرگبار خونریزی دهنده و شوک همراه باشد. ویروس دنگی می تواند افراد را در تمامی سنین آلوده کند. در بیشتر مواقع بدون علامت است ولی گاهی توام با بیماری شدیدی است که می تواند منجر به مرگ شود.
بر اساس شدت عوارض عفونت دنگی بیماری ناشی از آن به دو دسته تقسیم می شود:
تب دنگی: تب دنگی ، بیماری نسبتا شدیدی است که تقریبا 7-4 روز بعد از گزش پشه با تب شدید ناگهانی شروع میشود که می تواند با سر درد، درد پشت چشم، درد عضلانی ، استخوان و مفاصل، بی اشتهایی، تهوع ، استفراغ، درد شکم و جوش همراه باشد.
تب هموراژیک و سندرم شوک دنگو: تب هموراژیک و سندرم شوک دنگی ، بیماری خطرناک و کشنده ای است که در کنار تب 38 درجه، درد شدید شکم، تنفس سریع ، استفراغ حاوی خون، خونریزی از لثه و خستگی و بی قراری نیز مشاهده می شود.
عفونت دنگی چگونه تشخیص داده می شود؟ چندین روش آزمایشگاهی از جمله روش های سرولوژی، کشت ویروس و شناسایی ژنوم ویروس جهت تشخیص عفونت دنگی وجود دارد. حساس ترین ، اختصاصی ترین و سریعترین روش ، شناسایی ژنوم ویروس با استفاده از روش Real Time PCR می باشد. با استفاده از این روش می توان قبل از شروع علائم بیماری ، عفونت را شناسایی کرد.
نوع نمونه و حجم مورد نیاز:
پلاسمای حاوی EDTA و سرم به مقدار mL 2-1
نحوی نگهداری و انتقال نمونه: پلاسما یا سرم حداکثر تا 6 ساعت از خون جدا شده و در دمای یخچا ل به آزمایشگاه منتقل شود. در صورت تاخیر در ارسال نمونه، نمونه در 20- فریز شود و هنگام ارسال نمونه از یخ خشک استفاده گردد.